Archieven: Genomineerden

Waar Hans bij betrokken is. De vraag is waar hij niet bij betrokken is. Hij begon al jong bij de LHBTI-omroep van Amsterdam, zijn cv lijkt vervolgens wel een opsomming van alle gay evenementen in 020. Hij is een drijvende kracht achter de PrideWalk, tegenwoordig het officiële startschot van de Amsterdam Pride, en organiseerde recentelijk nog een regenboogconcert om geld op te halen voor dakloze LHBTI+jongeren. Momenteel werkt hij aan de oprichting van een gespecialiseerde hate-crime unit bij de politie. Onder andere dan, want Hans doet nooit slechts één ding in Amsterdam.

Uit de voordracht: “In tijden heb ik niet iemand gezien en gekend die zich zo inzet voor de LHBTI+ gemeenschap. Of het nu gaat om de Pride Walk, het regenboogconcert in de Westerkerk voor dakloze jongeren of zijn aanwezigheid bij Prides in landen als Georgië, waar homorechten onder druk staan: Hans steekt er zoveel tijd in en heeft er zoveel passie voor. Waar oneerlijkheid is steekt Hans een helpende hand uit. Bij grote projecten, maar ook voor kleinere projecten zal hij je altijd helpen en voor je klaar staan. Als hij er is geeft hij je ook echt steun en kracht. Hij stelt je gerust en maakt de situatie altijd een stukje beter. Als er iemand het roze lieverdje verdiend is hij het wel.”

Adrie ondervond als trans vrouw en arts aan de lijve met welke discriminatie en pesterijen je als trans persoon te maken kunt krijgen. Ze begon samen met haar partner de eigen artsenpraktijk Elegabulus. Naast haar reguliere werk als arts biedt ze al jaren op vrijwillige basis laagdrempelige transgenderzorg, hormonen en basiszorg aan onder andere (ongedocumenteerde) vluchtelingen, sekswerkers en daklozen. Daarmee ondersteunt ze een groep Amsterdammers die nergens anders naartoe kunnen.

Uit de voordracht: “Als arts van de trans kliniek helpt Adrie nu al een aantal jaar veel mensen  uitzichtloze situaties. Mensen die geen toegang hebben tot reguliere trans zorg, zoals vluchtelingen en ongedocumenteerde migranten. Samen met het team verhoogt ze voor hen de kwaliteit van leven. Uitzichtloze situaties veranderde ze in hoopvolle levensverwachtingen. Ondanks de uitsluiting en het pesten wat zij zelf als trans vrouw en arts geregeld op haar reguliere werk heeft ervaren, vecht zij tomeloos voor het geluk en de gezondheid van trans mensen in Amsterdam daarom willen wij Adrie graag nomineren voor het Roze Lieverdje.”

Peter vertelt over homoseksualiteit. Op scholen, in de moskee en op straat. Als docent inspireert hij zijn eigen leerlingen, én die op ander scholen. In zijn eigen wijk organiseert hij straatfeesten en barbecues. En Peter verbindt. Dwars door religies, culturen, leeftijden en alle letters in LHBTIQ+ heen spreekt hij met mensen en laat hij mensen met elkaar in gesprek gaan. Doorgaan, niet opgeven is daarbij zijn credo. Uitgescholden, bedreigd; Peter blijft succesvol adresseren en aansluiten en verbinden in Amsterdam.

Uit de voordracht: “Peter verzorgt jaarlijks talloze gastlessen op scholen over zijn homoseksualiteit Want deze docent wil niet dat zijn leerlingen de uitsluiting en discriminatie meemaken die hij vroeger moest doorstaan. Dat doet hij niet alleen op scholen. Ook in zijn eigen buurt, waar hij jarenlang met schelden en bedreigingen te maken had, gaat hij het gesprek aan met de vaders in de moskee en de mensen in de wijk. Als een ware verbinder weet hij verschillen te overbruggen en mensen bij elkaar te brengen.”

Alejandra kijkt om naar anderen, ook al werd er jaren niet naar haar om gekeken. Tot ze in 2015 naar Nederland vluchtte bestond haar leven in Mexico en de VS uit geweld, misbruik en transfobie. In Nederland steekt ze de handen uit de mouwen. Eerst in het AZC en nu in Amsterdam. Ze organiseert zich een slag in de rondte voor de verbetering van de levens van trans personen, en speciaal die trans personen van kleur – met of zonder papieren. En dat terwijl ze zelf nog steeds niet weet of ze in Nederland mag blijven.

Uit de voordracht: “Vanaf het moment dat Alejandra in Nederland asiel aanvroeg heeft ze zich ingezet om de positie van trans personen, en specifiek voor trans vrouwen van kleur, te verbeteren. Of ze nu een symposium over trans identiteit organiseert, onderzoek doet voor een rapport over de leefwereld van biculturele trans personen, of een taalhuis opzet voor trans vluchtelingen en ongedocumenteerde migranten gaat. De bijdrage die Alejandra levert aan het welzijn van de bi culturele trans gemeenschap in Amsterdam is van onschatbare waarde. Dat ze dit allemaal doet terwijl ze zelf ongedocumenteerd is, maakt het extra bijzonder.”

Uit het juryrapport: De jury roemt de veelzijdigheid van Pieter – ‘queer, antiracistisch en performancekunstenaar’ – maar één ding springt er echt uit: haar activisme. Voorzitter Dolly Bellefleur benadrukt bovendien de lol die Pieter meebrengt in haar werk. “Zoals bij haar queer dancehall-feest Pon Di Pride.”

Queer, antiracistisch en performancekunstenaar. Naomie is het allemaal. Maar misschien is ze wel het meest een activist. Waarbij ze de lol in het activisme binnen de zwarte LHBTIQ+ -gemeenschap belangrijk vindt. Zoals bij haar queer dancehall-feest Pon Di Pride. Naomi organiseerde verschillende demonstraties en is mede-oprichter van ‘Black Queer & Trans Resistance NL’.

Uit de voordracht: “Naomie Pieter heeft met haar initiatief Pon di pride een safe space gecreëerd voor zwarte mensen van kleur. Een plek LGBTQAI+ hand en hand met elkaar de verbinding maken en zich vrij voelen. Een plek waar je met elkaar in gesprek kan gaan over veiligheid en expressie. Een plek waar je jezelf kan zijn. Haar jarenlange inzet voor niet alleen de LHBTIQ+ gemeenschap maar ook de zwarte en gekleurde gemeenschap is bewonderingswaardig te noemen. Voor mijn generatie en de jongere generatie is haar durf, energie, medeleven en passie een inspiratie en motivatie om door en mee te blijven strijden tegen onrechtvaardigheid tegen de mensheid.”

Directeur COC Amsterdam.

Initiatiefnemer Stichting Haibibi Ana – hulpverlening voor homoseksuele moslimjongeren

Het eerste Roze Lieverdje werd uitgereikt in 2006 aan pater Jan van Kilsdonk. Pater van Kilsdonk heeft tientallen jaren krachtige ondersteuning geboden aan honderden Amsterdamse homo’s die problemen ondervonden bij hun coming-out. Hij wist als geen ander (vaak gelovige) ouders te bewegen respect te ontwikkelen voor de seksuele gerichtheid van hun kind. Als studentenpastor werkte Jan niet vanuit een kantoor, maar was op de plekken waar homo’s kwamen, in de kroegen. Hij nam in 1982 al afscheid als studentenpastor, maar heeft in de jaren daarna ook heel veel steun geboden aan mensen met Aids.

Lesbisch en feministisch activist

Het beeldje werd uitgereikt door wethouder Marijke Vos tijdens een korte bijeenkomst op het Spui.

Karin Spaink zet zich in woord en geschrift in voor (homo)seksualiteit. Ze was en is actief in homo gerelateerde organisaties, ze was een van de eersten die strijd voert tegen de Scientology Kerk. Spaink is voor emancipatie van seksuele diversiteit en voor seksfeesten. 

Uit het juryrapport: 

Karin Spaink is dé verpersoonlijking van de bevrijding van de seksualiteit. Ook biseksualiteit is niet het vakje waar ze in zou passen. Van alle kandidaten is zij bij uitstek seksueel divers. Haar leven is te beschouwen als een continue _coming out_. Haar strijd voor privacybescherming is uniek in Nederland en sluit naadloos aan bij het gedachtegoed van GroenLinks.

Karin Spaink won ook de publieksstem, die voor derde deel meetelde in de einduitslag.