Nassiri is drijvende kracht achter de derde Marokkaanse boot op de Gay Pride en oprichter van Pink Marrakech, maar bovenal is hij de steun en toeverlaat van talloze Marokkaans-Nederlandse LHBT-ers die worstelen met hun seksuele identiteit.
Hij steekt zijn nek uit voor de emancipatie en acceptatie van homoseksuelen binnen de Marokkaanse gemeenschap, maakt het thema bespreekbaar op plekken waar dat vaak moeilijk ligt, creëert een plek voor bi-culturele LHBT-ers om hun verhaal te doen en zich veilig te voelen. En dat allemaal met een enorme liefde en enthousiasme voor iedereen die bij hem aanklopt.
“Hij heeft zoveel moeten opgeven en toch maakt hij het allemaal bespreekbaar. Nassiri verbindt mensen met elkaar en creëert een leefbare omgeving voor gelijkgestemden. Hij normaliseert en geeft iedereen daardoor een mogelijkheid om zich op een positieve manier te identificeren. Hoe mooi is dat! “
Interview
‘De eenzaamheid die ik heb gevoeld, wil ik anderen besparen’
‘Toen ik in de zomer van 2014 van de Marokkaanse Pride-boot aan de kade stapte, voelde ik dat ik blijvend was veranderd. Ik ervoer een totale acceptatie van mezelf als anders geaarde. En wist: ik kan niet stil blijven zitten nu. Ik wil anderen helpen.’
‘De weg naar dat bevrijdende moment was lang en soms erg moeilijk. Dat ik op mannen val, heb ik ontzettend lang voor mezelf gehouden. Ik heb zelfs een relatie gehad met een vrouw. Ik leidde een dubbelleven: een leven voor mezelf en een leven voor mijn familie. Dat was ontzettend zwaar.
Uiteindelijk besloot ik te kiezen voor mezelf. Voor die keuze heb ik veel moeten opofferen: alleen met mijn jongste en oudste zus heb ik nog contact. Maar de persoon die ik nu ben, en de man met wie ik nu ben, dat is mij ontzettend veel waard. En, hoe moeilijk het ook is, inmiddels heb ik er vrede mee dat ik mijn moeder, broer en andere zussen niet meer spreek.’
Idee geboren
‘De eenzaamheid die ik voelde voor mijn coming out, is wat mij drijft. Meevaren op de Marokkaanse Gay Pride-boot was voor mij een grote overwinning. Toen ik weer aan de kade stapte werd het idee voor Pink Marrakech geboren: de stichting die ik oprichtte om andere Nederlandse LHBT’ers met Marokkaanse achtergrond te helpen en met elkaar in contact te brengen.
Laatst kreeg ik ’s nachts een telefoontje uit Marokko. Ik nam meteen op, want ik vind het belangrijk dat mensen die in een vergelijkbare situatie verkeren als ik ooit verkeerde, altijd bij mij terecht kunnen. Zeven dagen per week en vierentwintig uur per dag ben ik bereikbaar voor zij die behoefte hebben aan een luisterend oor.
Je ouders vertellen dat je homo bent, doe je als Marokkaanse Nederlander niet even bij een kop thee. Ik weet als geen ander hoe lastig dat kan zijn. Mijn eigen ervaring is onmisbaar bij het helpen van anderen. Ik luister goed, zonder een oordeel te vellen. En geef mensen een gevoel van veiligheid. Zodat ze hun verhaal durven te vertellen.’
Open voor dialoog
‘Hoe mooi zou het zijn als er in de Marokkaanse gemeenschap openlijk gesproken wordt over homoseksualiteit? Het is mijn droom dat dit makkelijker wordt. Een kleine verandering merk ik al wel. Mensen staan meer open voor dialoog. Dat Pink Marrakech daaraan heeft bijgedragen, daar ben ik enorm trots op. Wij laten mensen groeien, laten ze beseffen dat ze er mogen zijn.
Mijn eigen Roze Lieverdje? Dat zijn er meerdere. Natuurlijk mijn partner Ferdinand, die me door moeilijke tijden heeft geholpen. Hij betekent heel veel voor mij. En ook de vele (Marokkaanse) Nederlanderse LHBT’ers die nu nog niet zichzelf kunnen zijn.’